Хэл шинжлэл

Хэл шинжлэл (Латин. lingua "хэл")- хэлийг судалдаг шинжлэх ухаан юм. Энэ бол хүн төрөлхтний байгалийн хэл, дэлхийн бүх хэлийг болон бие даасан тус бүрийн хэлийг судалдаг шинжлэх ухаан юм.

Хэл шинжлэлийг өргөн утгаар шинжлэх ухааны болон практик гэж хоёр хуваагддаг. Ихэнх тохиолдолд хэл шинжлэл нь шинжлэх ухааны хэл шинжлэлд хамаардаг. Хэл шинжлэл нь дохионы системийн шинжлэх ухаан болох тэмдэг судал буюу семиотик-тэй холбоотой.

Хэл шинжлэлийн чиглэлээр мэргэжлийн түвшинд ажилладаг хүмүүсийг Хэл шинжээч гэнэ.

Хэл шинжлэлийн сэдэв

Хэл шинжлэл нь амьд (одоо байгаа эсвэл ирээдүйд боломжтой) хэлийг төдийгүй хүний ​​хэлийг ерөнхийд нь судалдаг. Хэл нь хэл шинжлэлийн хүнд шууд ажиглалтаар өгдөггүй; Зөвхөн ярианы баримтууд эсвэл хэл шинжлэлийн үзэгдлүүд шууд ажиглаж болно, өөрөөр хэлбэл амьд хэлээр ярьдаг хүмүүсийн ярианы үйлдлүүд нь тэдгээрийн үр дүн (бичвэр) эсвэл өнөө үед хүн ч ашигладаггүй үхсэн хэл дээрх цөөн тооны материал харилцааны гол хэрэгсэл болгон ашигладаг юм).

Хэл шинжлэлийн салбарууд

Хэл шинжлэл нь үгийн өргөн утгаараа (хэлний мэдлэг, энэ мэдлэгийн үр дүнг бусад хүмүүст дамжуулах) дараахь байдлаар хуваагддаг.

• онолын хэл шинжлэл: хэл шинжлэлийн онолыг задлан үзэхэд чиглэсэн шинжлэх ухаан;
• хэрэглээний хэл шинжлэл: хэлийг судлахтай холбоотой практик асуудлыг шийдвэрлэх, түүнчлэн хэл шинжлэлийн онолыг бусад чиглэлээр практик ашиглах чиглэлээр мэргэшсэн;
• практик хэл шинжлэл: онолын хэл шинжлэлийн заалтуудыг баталгаажуулах, хэрэглээний хэл шинжлэлийн бүтээсэн бүтээгдэхүүний үр нөлөөг шалгах зорилгоор хэл шинжлэлийн туршилтыг бодитоор хийдэг салбарыг төлөөлдөг;
• эмпирик хэл шинжлэл, текст, ярианы бүтцэд туршилтын дүн шинжилгээ хийх замаар материал олж авах судлал.