Нармай Монгол: Засвар хоорондын ялгаа

Content deleted Content added
Мөр 11:
Оросын гүн ухааны толь бичгүүдэд өгүүлснээр “Панмонголизм” хэмээх нэгэн зөнч шүлгийг Оросын нэрт гүн ухаантан В.С.Соловьев 1894 онд бичиж, энэ нь хожим “Вопросы жизни” сэтгүүлийн 1905 оны № 8-д анх хэвлэгдсэн байна. Энэ шүлэг нь “Антихристийн тухай товч туужийг хавсарган оруулсан дайн, дэвшил, дэлхий дахины түүхийн төгсгөлийн тухай гурван яриа” хэмээх гүн ухааны бүтээлд орсон байдаг аж. Энэхүү урт нэртэй бүтээлийг товчоор “Гурван яриа” хэмээн нэрлэж заншжээ.
 
{| class="toptextcells" cellpadding="0" cellspacing="0"
Панмонголизм
|-
!style="text-align:left"| Орос эх хувилбар
!style="padding-left: 2em; text-align:left;"| Монгол орчуулга<ref>Панмонголизм шүлгийг Д.Ганхуягийн орчуулсаныг оруулав. (Поэзия Серебряного Века. Москва, “Художественная Литература”, 1991 номноос авав.)</ref>
|-
|
<poem style="font-style: italic;" lang="ru">
Панмонголизм! Хоть слово дико,
Но мне ласкает слух оно,
Как бы предвестием великой
Судьбины божией полно.
</poem>
|style="padding-left: 2em;"|
Когда в растленной Византии
<poem>
Остыл божественный алтарь
И отреклися от Мессии
Иерей и князь, народ и царь, -
Тогда он поднял от Востока
Народ безвестный и чужой,
И под орудьем тяжким рока
Во прах склонился Рим второй.
Судьбою павшей Византии
Мы научиться не хотим,
И всё твердят льстецы России:
Ты - третий Рим, ты - третий Рим.
Пусть так! Орудий божьей кары
Запас еще не истощен.
Готовит новые удары
Рой пробудившихся племен.
От вод малайских до Алтая
Вожди с восточных островов
У стен поникшего Китая
Собрали тьмы своих полков.
Как саранча, неисчислимы
И ненасытны, как она,
Нездешней силою хранимы,
Идут на север племена.
О Русь! забудь былую славу:
Орел двухглавый сокрушен,
И желтым детям на забаву
Даны клочки твоих знамен.
Смирится в трепете и страхе,
Кто мог завет любви забыть...
И Третий Рим лежит во прахе,
А уж четвертому не быть.
 
Панмонголизм шүлгийг Д.Ганхуягийн орчуулсаныг оруулав.
 
Үг нь хэдий зэрлэг авч, Панмонголизм !
Үнэхээр чихэнд сонсголонтой байна.
Бурхдын тавилангаар дүүрэн
Буухиа мэдээ шиг сонсогдож байна.
</poem>
 
|-
|
<poem style="font-style: italic;" lang="ru">
Когда в растленной Византии
Остыл божественный алтарь
И отреклися от Мессии
Иерей и князь, народ и царь, -
</poem>
|style="padding-left: 2em;"|
<poem>
Бузартсан Византид тэр үед
Бурхны алтан ганжир гунджээ
Хан харцгүй хамаг бүхэн
Халамжит Мессээс нүүр буруулжээ.
</poem>
 
|-
|
<poem style="font-style: italic;" lang="ru">
Тогда он поднял от Востока
Народ безвестный и чужой,
И под орудьем тяжким рока
Во прах склонился Рим второй.
</poem>
|style="padding-left: 2em;"|
<poem>
Алдар нэргүй, харь ард түмэн
Алс Зүүнээс өндийн босчээ.
Үйлийн лайтай хүнд зэвсгэнд нь
Үнсэн товрогоор эргэв, хоёр дахь Рим…
</poem>
 
|-
|
<poem style="font-style: italic;" lang="ru">
Судьбою павшей Византии
Мы научиться не хотим,
И всё твердят льстецы России:
Ты - третий Рим, ты - третий Рим.
</poem>
|style="padding-left: 2em;"|
<poem>
Өнгөрсөн Византийн хувь тавиланг
Өнөөгийн бид давтахыг хүсэхгүй.
Одоо чи Гурав дахь Рим гэж
Оросын худалч нар давтан баталж байна.
</poem>
 
|-
|
<poem style="font-style: italic;" lang="ru">
Пусть так! Орудий божьей кары
Запас еще не истощен.
Готовит новые удары
Рой пробудившихся племен.
</poem>
|style="padding-left: 2em;"|
<poem>
Бурхны гэсгээлийн зэвсгийн
Булт нөөц шавхагдаагүй, тэгж л байг.
Сэргэн боссон аймгуудын цутгалан
Шинэ цохилтод бэлтгэж байна.
</poem>
 
|-
|
<poem style="font-style: italic;" lang="ru">
От вод малайских до Алтая
Вожди с восточных островов
У стен поникшего Китая
Собрали тьмы своих полков.
</poem>
|style="padding-left: 2em;"|
<poem>
Малайн уснаас Алтай хүртэл
Манлай жанжид Дорнын арлуудаас төрж
Толгой гудайсан Хятадын ханын дэргэд
Тоо томшгүй цэргээ цуглуулж байна.
</poem>
 
|-
|
<poem style="font-style: italic;" lang="ru">
Как саранча, неисчислимы
И ненасытны, как она,
Нездешней силою хранимы,
Идут на север племена.
</poem>
|style="padding-left: 2em;"|
<poem>
Цадаж ханахгүй царцаан сүргийн
Цаадах тоог нь хэлж баршгүй.
Умрыг чиглэсэн аймгуудаас
Урьдын хүчээр хамгаалж дийлэхгүй.
</poem>
 
|-
|
<poem style="font-style: italic;" lang="ru">
О Русь! забудь былую славу:
Орел двухглавый сокрушен,
И желтым детям на забаву
Даны клочки твоих знамен.
</poem>
|style="padding-left: 2em;"|
<poem>
Хоёр толгойт бүргэд ниргэгдлээ
Хоосон алдраа март даа, Орос минь.
Шалчийсан тугны чинь өөдсөөр
Шар хүүхдүүд зугаацан наадна.
</poem>
 
|-
|
<poem style="font-style: italic;" lang="ru">
Смирится в трепете и страхе,
Кто мог завет любви забыть...
И Третий Рим лежит во прахе,
А уж четвертому не быть.
</poem>
|style="padding-left: 2em;"|
<poem>
Хайрын дуудлагаа мартаж чадах нь
Харанхуй айдас, түгшүүртэйгээ эвлэр.
Үнсэн дунд Гурав дахь Рим уналаа
Үнэндээ гэхэд дөрөв дэх нь байхгүй…
</poem>
(Поэзия Серебряного Века. Москва, “Художественная Литература”, 1991 номноос авав.)
|}
 
==Зүүлт==